بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، اقبال ملل مسلمان در کشورهای مختلف به برکت انقلاب اسلامی سبب اوج‌گیری حرکت انقلابی در بسیاری از کشورهای عرب و مسلمان شد و به همین دلیل سران کشورهای مرتجع منطقه و قدرت‌های استکباری حامی آنها روند تقابل با انقلاب اسلامی را در دو عرصه آغاز کردند. عرصه اول آنها مقابله مستقیم با نظام جمهوری اسلامی بود که طی آن اقدامات مختلفی نظیر تحریم‌های اقتصادی و نظامی، دامن زدن به توطئه تجزیه قومی از طریق گروهک‌های تجزیه‌طلب، ترور مسئولین نظام و پس از آن جنگ نظامی و تهاجم‌ فرهنگی علیه نظام اسلامی در دستور کار آنها قرار گرفته که البته به‌رغم تضعیف بخشی از توان نظام جمهوری اسلامی ایران، دشمن در این عرصه توفیقی نداشت. اما عرصه دوم برنامه‌ریزی برای ایجاد فرقه‌های مذهبی جهت ایجاد انحراف در مسیر گرایش ملل مسلمان و به ویژه جوانان به سمت انقلاب اسلامی بود که ایجاد گروهک‌‌هایی نظیر القاعده، طالبان و داعش مبتنی بر تفکر تکفیری وهابی برای جذب جوانان اهل سنت بود که محمد سلمان ولیعهد رژیم سعودی در گفت‌وگوی سه ماه پیش خود با گاردین به آن اعتراف داشت.

اما مسیر دوم آنها در این عرصه معطوف به شیعیان بود که فرقه شیرازی با هدایت انگلیسی‌‌ها این وظیفه را عهده دار شد. دامن زدن به اختلافات شیعه و سنی در مخالفت با راهبرد نظام جمهوری اسلامی برای وحدت میان مسلمانان، لعن آشکار و علنی علیه خلفای اهل سنت، تبلیغ و انجام اقداماتی نظیر قمه‌زنی که وهن مراسم عزاداری سالار شهیدان را در پی داشت، از مجموعه تعالیم این فرقه است که البته هزینه‌های زیادی را بر جهان اسلام تحمیل کرد.