عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان ضمن برشمردن پیامدهای مطلوب ازدواج موقت گفت: در اسلام، ازدواج موقت بعد از ازدواج دائم و به‌دلیل عسر و حرج و جلوگیری از گناه پیش‌بینی‌ شده است. لذا، ترویج و تشویق به ازدواج موقت به‌طور عام و برای همه صحیح به‌ نظر نمی‌رسد.

قانون زوجیت به‌مثابه یکی از قوانین فراگیر خلقت در همه موجودات عالم قابل‌ مشاهده است. ازدواج حکمی فطری و هماهنگ با قانون آفرینش محسوب می‌شود و انسان برای بقای نسل و آرامش جسم و روح به آن نیاز دارد. خداوندی که آفریننده نیازهای مخلوقات به‌شمار می‌رود، حتماً مسیر پاسخ به این نیازها را نیز پیش‌بینی کرده ‌است. در تمام ادیان آسمانی، تمایل به جنس مخالف که از جمله نیازهای هر انسانی به حساب می‌آید، با ازدواج و به‌صورت قانونمند پاسخ گفته ‌شده است. در دین اسلام نیز با در نظر گرفتن نیازهای واقعی و طبیعی انسان‌ها و با توجه به مصالح فرد و اجتماع، ازدواج و زوجیت به‌مثابه بهترین راه و مناسب‌ترین شیوه زندگی معرفی شده است و انسان‌ها از تنها ماندن و تجرد نهی شده‌اند. هرچند 11 نوامبر مصادف با 20 آبان‌ماه در جهان به‌عنوان «روز مجردها» نام‌گذاری شده، اما در دین اسلام اصل بر زوجیت بوده، تجرد به‌ شدت نهی شده و ازدواج، راهکاری برای خروج از این وضعیت معرفی شده ‌است؛ چنانکه در حدیثی از پیامبر(ص) چنین آمده که بدترین شما مجردان‌ هستند. در آیات قرآن نیز مسلمانان به تلاش و اهتمام در امر تزویج مجردان امر شده‌اند؛ اما در این دین، افزون بر ازدواج دائم، ازدواج موقت نیز تشریع‌ و در قانون مدنی ایران نیز این نوع ازدواج محترم شمرده شده‌ است؛ ولی سؤال اینجاست که اساساً چه نیازی به توصیه به این شکل از ازدواج بوده است؟ آیا سفارش به این نوع ازدواج در هر شرایطی پسندیده است؟ آیا ترویج این نوع ازدواج به غیر از ضرورت و در غیر جایگاه خود، پیامدهای نامطلوبی به دنبال ندارد؟ ادامه مطلب...